O mordowaniu kotów i odpowiedzialności za słowa

„Wielkość narodu i jego postęp moralny można poznać po tym w jaki sposób obchodzi się on ze swymi zwierzętami.” – Mahatma Gandhi.

W nawiązaniu do posta tutaj i dyskusji pod nim...
Dla przypomnienia:
– kara nie jest zemstą; z resztą, nawet jeśli uznamy, że poszkodowanemu lub jego rodzinie przysługuje prawo zemsty, to już dawno zostało ono zastrzeżone wyłącznie dla nich. W Europie i kulturze europejskiej oraz jej kodeksach na szczęście odebrano to prawo nawet poszkodowanym;
– zasadami karania są obecnie: nieuniknioność kary, szybkość jej wymierzenia i odbycia, adekwatność, stopniowalność, indywidualność, odstraszanie itd. Zainteresowanych odsyłam do doktryny. Ani słowa nie ma tam o zemście!

W mentalności społecznej nic nie zmieniło się od czasów kodeksu Hammurabiego (tego od oczu i zębów). Niektórzy z nas chętnie zabijaliby woła, który poturbował gospodarza albo ścinaliby drzewo na którym powiesił się człowiek. Większość z nas nie zawahałaby się rzucić kamieniem (pod warunkiem, że ktoś by rzucił pierwszy). Prawda?
Na szczęście zmieniła się mentalność wybitnych jednostek. A to one kształtują dzisiejsze prawo, nie referenda czy plebiscyty.

Tak na marginesie… Przypomnij sobie, kiedy ty zostałeś ukarany. Nawet wtedy, kiedy wiesz, że kara jest słuszna, to szukasz powodów dla których twoja indywidualna kara powinna być mniejsza, może nawet darowana (bo np. kogoś nie ukarano za podobne przewinienie, bo „nie wiedziałeś”, „zapomniałeś”, etc.).
Zwróć uwagę, że jeśli żywisz sympatię do kogoś popełniającego wykroczenie czy nawet przestępstwo (mało istotna jest bezpośrednia znajomość), to mimowolnie szukasz dla niego usprawiedliwienia (bo on w sumie nie jest zły chłop, bo każdemu może się przytrafić etc.) Przy obcym tego nie robisz. Ferujesz swoje wyroki na ślepo. Czasami tym głośniej krzyczysz, im więcej masz sam za skórą.

Nim na podstawie doniesień medialnych zażądasz dla kogoś kary śmierci, może warto pamiętać, że media nastawione są na sensację, nie na szukanie prawdy.
Nim przyjdzie ci do głowy wieszanie, faszerowanie dynamitem, wybatożenie czy łamanie kołem, zastanów się czy sam pociągniesz za dźwignię zapadni, podpalisz lont, obijesz do krwi albo przywiążesz kogoś do koła.

Jeśli ty lub twój bliski miałby być sądzony, to chciałbyś, by bronił ciebie lub jego najlepszy dostępny adwokat. Prawda? Dlaczego więc odbierasz prawo do obrony innym?
Jeśli ty lub twój bliski miałby być sądzony to chciałbyś, by proces był sprawiedliwy, by sędzia zbadał wszelkie okoliczności, zapoznał się dogłębnie z dowodami, zaciągnął opinii biegłych i to bez względu na czas jego trwania. Prawda? Dlaczego więc odmawiasz tego innym?
Jeśli ty lub twój bliski miałby być sądzony, to nie chciałbyś, by o twojej lub jego winie orzekał wściekły motłoch przed budynkiem sądu, żądni krwi dziennikarze, czy nieodpowiedzialni za swoje słowa internauci na blogach czy forach.

Pamiętajmy, że kara tak naprawdę ma wychować, szczególnie dzieci i młodzież. Obecne więzienia nie wychowują a jeszcze bardziej demoralizują.

Może warto pamiętać, że wszystko, co powiemy zostaje. Raz wypowiedzianych sądów nie da się już tak naprawdę cofnąć. Wylana żółć i tak wróci do wylewającego w takiej czy innej postaci.

Zacząłem Gandhim, i nim skończę: Zasada oko za oko uczyniłaby wkrótce cały świat ślepym.